Szukaj

Sylweriusz Królak

Wykorzystanie sztucznych wysp pod Morskie Farmy Wiatrowe (MFW) – kilka uwag de lege ferenda

Projektowana zmiana ustawy o obszarach morskich RP i administracji morskiej ma na celu wydłużenia okresu ważności pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp w polskich obszarach morskich. Pozwolenie stanowi odpowiednik pozwolenia lokalizacyjnego dla morskich farm, czyli pierwszą w kolejności decyzję, którą inwestor musi uzyskać.
Obecne brzmienie przepisów przewiduje ważność tego pozwolenia wynoszącą 30 lat, pod warunkiem spełnienia pozostałych warunków określonych w ustawie. Pierwszy z tych warunków to uzyskanie w terminie 6 lat pozwolenia na budowę. Możliwe jest wydłużenie terminu o 2 lata, ale pod warunkiem wykazania że inwestor podjął działania dla uzyskania pozwolenia na budowę. Jest to decyzja uznaniowa (uznanie administracyjne i luz decyzyjny są w tym wypadku znaczne).
Należy zwrócić uwagę, iż podnoszony jest brak wsparcia w precyzyjnych przepisach ustawy o obszarach morskich dla MFW a system prawny jest niespójny gdyż występuje brak kompatybilności z pozostałymi przepisami dotyczącymi procesu inwestycyjnego (m.in. decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach, pozwolenie budowlane ).
Podkreślenia wymaga przy tym, iż projektowane zmiany nie mogą jedynie ograniczać się do wydłużenia okresu ważności pozwoleń na wznoszenie sztucznych wysp. Przepisy ustawy o zmianie ustawy o obszarach morskich RP i administracji morskiej powinny obejmować te projekty inwestycyjne, które mają szanse być zrealizowane i co do których zachodzi wola ich rzeczywistej realizacji.
Wydaje się, iż takim wyznacznikiem, co do tego jaki powinien być zakres zmian ustawy jest konieczność wykazania się przez inwestora posiadaniem decyzji środowiskowej. Decyzja środowiskowa w sposób dostateczny identyfikuje zamierzenie inwestycyjne, rozstrzygając w rzeczywistości o podstawowych jego parametrach i wywiera tym samym przemożny wpływ na treść późniejszej decyzji budowlanej.

Podobne: